Yedi Meşaleciler, Türk edebiyatının önemli topluluklarından biridir. Yirminci yüzyılın başlarında genç şairlerin bir araya gelerek oluşturduğu bu grup, edebiyat dünyasına yenilikçi ve cesur eserler sunmuştur. 1911 yılında Ahmet Haşim'in önderliğinde kurulan Yedi Meşaleciler dönemindeki geleneksel edebiyat anlayışına meydan okumuştur ve Batı edebiyatından etkilenerek modernist bir yaklaşım benimsemiştir. Bu topluluk, sanatın özgürlüğüne ve bireyselliğe vurgu yaparak geleneksel kalıplardan ve toplumsal normlardan uzaklaşmıştır. Şiirlerinde soyut imgeleri ve çağdaş temaları işleyen Yedi Meşaleciler, dönemin diğer edebi anlayışlarından ayrılarak kendilerine özgü bir tarz geliştirmişlerdir. Ahmet Haşim, Yahya Kemal Beyatlı, Ziya Osman Saba, Süleyman Nazif, Celal Sahir Erozan, Kenan Hulusi Koray ve İsmail Safa gibi isimlerin yer aldığı grup Türk edebiyatında çağdaş şiirin temellerini atmış ve gelecek kuşaklara ilham kaynağı olmuştur. Yedi Meşaleciler, dönemin siyasi ve sosyal olaylarına duyarlılıkla yaklaşmış, şiirlerinde sıkça toplumsal eleştirilerde bulunmuşlardır. Topluluk; Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde ve Cumhuriyet Dönemi’nin ilk yıllarında edebiyat dünyasına yön vermiş, Türk şiirinde bir dönüm noktası oluşturmuştur. ѕeвιl ve gϋvercιnler, ĸυĸla oyυnυ,cenaze ι̇laнιѕι gibi öne çıkmış eserleri bulunan bu topluluk, bugün hâlâ Türk edebiyatının önemli bir parçası olarak hatırlanmaktadır. Yedi Meşaleciler edebiyatımızda çağların ötesine uzanan bir miras bırakmıştır.
Kaynaklar:
(Mehmet Emin Soysal-2023)
(Ensar Turgut Tekin-2023)
(Haluk Öner-2020)
(Hidayet Gültekin-2018)